21 Eylül 2008 Pazar

Sen benim gözLerime hiç bakmadınki

Gözlerin kayIyor gözlerimden , sözlerin birer bIçak gibi ; karnIma saplanIyorlar teker teker.
sen anlatmaya devam ederken , ben asLInda seni dinlemiyorum. kokularIn anlatIyor bana gidecegini , simdiden gitmeye basladILar bile.

ellerini bir yukarI, bir asagI hareket ettirirken bile gözlerin yükselmiyor yerden.sürekli aynI kelimeleri seçiyorum cümlelerinden olmadI.olmaz. bir döngü halinde 2
cümlede bir kendilerini tekrar ettiriyorlar , sen benim gözlerime hala bakamazken.

bütün oda dagILmIs , kitaplar yerlerde , yastIgIm kucagImda , bIraktIklarIn ise yatagIn üzerinde duruyorlar ; dokunulmamIs.
kIrIk kapImIn hemen berisinde durup bana bakIyorsun , agzIna gelen her lafI söylerken.

ben seni dinlemiyorum ki ; sadece ileriye geriye sallanIyorum. kokularIn gidisinin yasInI tutuyorum.

uzun bir sessizlikten sonra bir seyler söyle lafInla bozuluyor sessizlik.

ne diyebilirdim ki sana ; ellerim titrerken , ben yastIgIma sarILmIs ileri geri sallanIrken.diyecek gücüm mü vardı ki?

hatta , sana bir gitme diyebilecek gücüm bile yoktu. yastIgI sIkIyordum ben bütün gücümle ve senden kalanlar yatagIn üzerinde duruyordu.

sen beni hiçbir seysizlik ile suçlarken , ben seni dinlemiyordum ki.

sen benim imkansIzLIk larımdan bahsederken , ben seni hiç mi hiç dinlemiyordum.

sen bana küfür ederken ,
ben senin gözlerine son bir kez daha bakmaya çaLIsIyordum.

ki , sanIrIm basarIsIz oldum.
çünkü ; sadece gözlerim anlatabilirdi sana ne oldugunu. ne hissettigimi , neden yaptIgImı , o gün ne olduğunu , kapImI neden kIrdIgImI , neden sürekli tIrnaklarImI yedigimi , neden iç
çektigimi , neden oldugum yerde saydIgImI.

ama sen benim gözlerime hiç bakmadın ki.
hiçbir kelime anlatamazdI sana , seni ne kadar çok geri istedigimi , eskisi gibi.
ama sana dur da diyemedim , gücüm yoktu.
yitiktim , kötü bir sekilde düsmüstüm.
ve bu sefer kaldIran bir sen yoktun.

sen orada senden geri kalanlarI çabucak toplarken , ben yastIgImI IsIrIyordum , ileri geri sallanIyordum. içimden gitme diye bagIrIyordum , gözyaslarIma engel olmaya çaLIsarak.

hala bir sey söylemeyecek misin? derken parçalandI içim , kendimi bir türlü inandIramadIgIm senin gidecegin gerçegini artIk beynim de algILamaya baslamIstI.

ne diyebilirdim ki.
gitme demeye cesaretim ve gücüm yokken ;
hosça kal çIktI agzImdan.

sen benim KIrIk kapImI vurup çIkarken , ben yastIgIma sarILIyordum yere yatIp , kIrILmIs camlarIn üzerine , ilk ve son yas töreni için.

sana , gitme diyecektim.

ama sen benim gözlerime hiç bakmadIn ki..

Hiç yorum yok: