Dügünüm olumum oldu

yıllarca kendimi hep çok yalnız hissederdim dünyada varlığımla yokluğum birdi tek bir dostum yoktu hayattan kopmuştum taaa ki onu tanıyana kadar onu ilk bi cafede görmüştüm ve takip ettim saray gibi bi eve gitmişti o anda ben fakirim o ise zengin bana bakmaz ne işi olur ki benimle benim gibileri ancak zenginlerin getir götür işlerine bakar demiştim içimden ama bu düşüncelerim kalbimi ondan vazgeçiremiyodu seviyordum ben onu bir kaç hafta onu o cafede o eve giderken gördüm bi tek sonra bi gün yine o kafadeydi yanında kıyafetleri güzel ama sarhoş bi adam vardı ve o kendime bak erkek arkdaşıda varmış en iyisi onu unutmak dedim aradan bi kaç gün geçti hayır sever bi arkadaşım bana bi adres verdi bu adrese gidip onları bize çağırmanı istiyorum dedi gittiğim adres onun adresiydi ve ordaki ev müstakil bi evdi o zengin değilmiş dedim o anda dünyanın en mutl insanıydım kapıyı çaldığımda çan kişi oydu ona sordum sen zengin değil misin diye hayır değilim dedi peki nişanlı mısın dedim hayır dedi o gün o kafadeki adam benim abimdi dedi belli ki oda beni fark etmiş sonra ona unutmadan bu kağıttaki adrese bugün gitmen gerekiyo dedim o akşam onu çok bekledim davetli bi çok insan gelmişti ama o hala yoktu ben umudumu kesmiştim tam o sırada kapı çaldı ve gelen oydu yüreğimde mutluluk veren bi sızı hissettim ona duygularımı anlatmayı çok istiyordum ve aradn 1 hafta geçti ona sana bi kere soracağım benim olur musun beni sevebilir misin seni sevdiğimin binde biri kadar dedim o hiç bişe söylemedi sadece gülerek gözlerime baktı ve sarıldı bana o an bambaşka biri olduğumu anlamıştım artık oda beni seviyor bunu biliyordum çünkü her konuşmamızda beni çok sevdiğini söylüyordu bana ilişkimiz 1 yıl boyu öyle devam etti 1 yıldan sonra ben onu babamın anneme evlenme teklifi ettiği yere götürüp evlenme teklifi ettim oda bana hayatımda duyacağım en güzel cevabı vermişti ewet demişti artık evlenmemize bi engel kalmamıştı 1 ay sonra evlenecektik herşey çok güzel gidiyordu düğün günü geldi çattı tam onunla dans edeceğim sırada abisi yine içmişti v elinde bi silah vardı herke şoktaydı ve korku içindeydi o adam elindeki silahla havaya 2 el ateş etti ve kurşunlardan biri benim herşeyimin aşkımın kafasına gelmişti o orda haytını kaybetmişti ama bende yaşamıyordum artık o günden sonra kimseyi sevmedim sevmemde